Costelamento! Een Metaforische Verkenning van Anatomie en Identiteit

Het werk “Costelamento” (Ribbing) van de Braziliaanse kunstenaar Ulisses Carrilho, gecreëerd in 1968, is een fascinerende sculptuur die onze blik richt op de complexe relatie tussen het menselijk lichaam en de constructen van identiteit. Met zijn rauwe esthetiek en suggestieve vormgeving prikkelt Carrilho onze verbeelding en nodigt hij ons uit tot reflectie over de kwetsbaarheid en veerkracht van het menselijke bestaan.

De sculptuur bestaat uit een assemblage van gevonden voorwerpen, waaronder takken, stenen, metaalresten en hout. Deze materialen zijn zorgvuldig geassembleerd om de contouren van een menselijk skelet na te bootsen, met speciale nadruk op de ribbenkast. De zichtbare naden tussen de verschillende onderdelen onderstrepen de fragiliteit van het lichaam en herinneren ons aan de tijdelijkheid van het leven.

Carrilho’s keuze voor gevonden voorwerpen is niet toevallig. Door alledaagse materialen te transformeren in een artistieke compositie, verwijst hij naar de dualiteit tussen het natuurlijke en het kunstmatige, tussen wat we als inherent menselijk beschouwen en wat door de samenleving geconstrueerd wordt.

De sculpturale vormgeving van “Costelamento” is zowel abstract als suggestief. De ontbrekende details van het skelet – het ontbreken van een schedel of ledematen – versterken het gevoel van incompleetheid en onvoltooide schoonheid. Dit ontbreken suggereert niet alleen de kwetsbaarheid van het lichaam, maar ook de complexiteit van de menselijke identiteit die zich voortdurend ontwikkelt en transformeert.

De titel “Costelamento” (Ribbing) kan op verschillende niveaus geïnterpreteerd worden. Het verwijst letterlijk naar de ribbenkast, maar kan ook gezien worden als een metafoor voor de beschermende lagen die we om onszelf heen bouwen om te doen met de wereld en onze plaats daarin. Deze lagen kunnen bestaan uit sociale normen, culturele verwachtingen, persoonlijke overtuigingen of zelfs fysieke barrières.

Carrilho’s werk roept vragen op over de aard van deze beschermende lagen. Bieden ze echt veiligheid en steun, of beperken ze ons in onze groei en ontwikkeling? Zijn we gevangen door de constructies die we hebben gecreëerd, of kunnen we deze transformeren om een authentieker en vollediger leven te leiden?

De sculpturale presentatie van “Costelamento” is eveneens significant. De werk staat niet op een sokkel maar ligt rechtstreeks op de grond, wat een gevoel van intimiteit en kwetsbaarheid oproept. Het lijkt alsof het skelet zichzelf heeft laten vallen, ontbloot en kwetsbaar voor de wereld om hem heen.

De Materialen van Identiteit:

“Costelamento” is meer dan alleen een sculptuur; het is een krachtige reflectie op de complexe aard van de menselijke identiteit. Door middel van rauwe esthetiek en suggestieve symboliek nodigt Carrilho ons uit om onze eigen ribbenkast te onderzoeken, zowel letterlijk als metaforisch, en na te denken over de constructies die ons gevangen houden en de vrijheid beperken.

Het werk is een pleidooi voor authenticiteit en zelfontdekking. Door de lagen van bescherming af te werpen, kunnen we onze kwetsbaarheid omarmen en de schoonheid vinden in de imperfectie van het menselijk bestaan.